Svn Git Version Control Mercurial

Branching ve Merging’i Anlamak: Mercurial vs. Subversion

Versiyon kontrol sistemleri dünyasında, birçok branş ve merge işlemini yönetmek oldukça zorlu olabilir, özellikle de Subversion (SVN) veya CVS gibi araçlarla çalışıyorsanız. Çoğu geliştirici, değişiklikleri, commitleri ve merge işlemlerini takip etmenin zorluklarını deneyimlemiştir. Bu zorluğa, Subversion’daki merkezi depo modelinin işleri daha da karmaşık hale getirmesi de eklenir.

Bu blog yazısı, branching ve merging işlemlerinin genel olarak Mercurial’da neden Subversion’dan daha kolay kabul edildiğini keşfedecek ve bu iki versiyon kontrol sistemi arasındaki temel farklılıklara ışık tutacaktır.

Meselenin Kalbi: Depo vs. Değişiklikler

Depo Merkezli vs. Değişiklik Merkezli Model

Geleneksel sistemlerde, SVN ve CVS gibi, vurgu depo üzerine yoğunlaşır. Değişiklikler, bir repoya yapılan güncellemeler olarak değerlendirilir ve sonucu olarak, sistem değişikliklerin soyunu takip etmekte zorlanır.

Buna karşılık, hem Git hem de Mercurial değişiklik merkezli bir modelle çalışır. Burada, odak değişikliklerin kendisi üzerindedir, depo üzerinde değil. Bu kayış, branching ve merging işlemlerinin yönetim biçimini temelden değiştirir.

Mercurial’daki Ebeveyn İlişkilerinin Gücü

Branching ve merging işlemlerini Mercurial’da belirgin şekilde daha kolay hale getiren temel unsurlardan biri, değişiklikler arasındaki ebeveyn ilişkilerini takip etme yeteneğidir. Bu özelliğin nasıl çalıştığına daha derinlemesine bakalım.

Birden Fazla Ebeveyn ve Çocuk

  • Mercurial’da bir commit şunlara sahip olabilir:
    • Birden Fazla Çocuk: Bu, bir commit’in birden fazla farklı yola ayrılmasına olanak tanır.
    • Birden Fazla Ebeveyn: Bu, merge işlemleri sırasında devreye girer; burada bir commit, birden fazla branch’tan değişiklikleri içerir.

Branching ve Merging’i Görselleştirmek

Aşağıdaki basitleştirilmiş branching senaryosunu düşünelim:

o---A---o---B---o---C         (branch #1)
     \       \
      o---o---M---X---?       (branch #2)
  • Branch #1: Commit A, B ve C çizgiseldir.
  • Branch #2: A’dan başlayarak ayrılır ve commit M’de, branch #1’den değişiklikler birleştirilir.

Bir bakımcı, branch #1’den değişiklikleri branch #2’ye entegre etmek istediğinde, yapması gereken tek şey şudur:

$ git merge branch-1

Mercurial, yerleşik ilişkilerden akıllıca yararlanarak, commit B ve C arasında değişiklikleri birleştirmesi gerektiğini belirler ve bu da verimli ve düzenli bir süreç sağlar.

Subversion’daki Zorluklar

Subversion ile ilgili baş ağrıları, merge ilişkilerini takip etmedeki tarihsel sınırlamalardan doğar. 1.5 sürümünden önce, Subversion merge’lerle ilgili herhangi bir bağlam bilgisi kaydetmemekteydi, bu da karmaşık bir geçmişe yol açmaktaydı.

Merges kaydetmeden önce SVN için bu temsili düşünelim:

o---A---o---B---o---C         (branch #1)
     \    
      o---o---M---X---?       (branch #2)

Bu senaryoda:

  • Merge Commit (M): Değişikliklerin kökenleri kaybolmuş bir birleşik görüntüsü haline gelir.
  • Sonuç: Bu merge sonrasında, hangi commitlerin merge’e dahil olduğunu belirlemek neredeyse imkansız hale gelir ve bu da sonraki merge işlemlerini zorlaştırmanın yanı sıra işbirlikçi çalışmayı da daha karmaşık hale getirir.

Bilgi Arayışı: X, Y’yi Mi İçeriyor?

Subversion’un bir diğer önemli eksikliği, “X, B’yi mi içeriyor?” sorusunu yanıtlamak. B, önemli bir hata düzeltmesini temsil ettiğinde, merge’lerden net bir tarih olmadan, hata düzeltmelerini ve özellikleri izlemek kabusa dönüşür.

Sonuç: Neden Mercurial Öne Çıkıyor

Özetle, branching ve merging işlemlerinin Mercurial’da Subversion’a göre neden daha akıcı olduğunun başlıca nedeni, değişikliklerin ve ilişkilerinin nasıl saklandığı ve bağlamlandırıldığıdır.

  • Değişikliklere Odaklanma: Mercurial, geliştirici deneyimini artırarak, karmaşık merge yönetimi ile uğraşmadan çalışmalarına olanak tanır.
  • Bağlamsal Farkındalık: Değişiklikler, commitler arasında net bağlantıları koruyacak şekilde kaydedilir, bu da gelecekteki merge’leri basit hale getirir.

Subversion, daha sonraki sürümlerinde merge izleme konusunda bazı ilerlemeler kaydetmiş olsa da, halen Mercurial gibi dağıtık sistemlerin sunduğu kolaylığı tam olarak karşılayamamaktadır. Değişikliklerin kendisine odaklanarak, geliştiriciler gereksiz karmaşalardan kaçınabilir ve en iyi bildikleri şeyi - yazılım oluşturma ve geliştirmeye - odaklanabilirler.