Getters ve Setters’da Veri Doğrulamalarının Önemi

Kodlamada, özellikle nesne yönelimli programlama ile çalışırken yaygın bir tartışma ortaya çıkar: doğrulamaları getter ve setter içinde mi uygulamalısınız, yoksa bunları kodunuzun başka yerlerinde mi halletmelisiniz? Bu konu, uygulamalarınızdaki geçerli durumların korunması ve verimlilik hakkında geçerli endişeler doğuruyor. Tartışmanın her iki tarafını keşfedelim ve en faydalı yaklaşımın hangisi olduğunu belirleyelim.

Getters ve Setters’ın Rolü

Getters ve setters, bir nesnenin özelliklerine açılan kapıları temsil eder. Sınıf niteliklerine kontrollü erişim sağlarlar ve nesne yönelimli tasarımın kapsülleme ilkelerini korurlar. İşte rolleri hakkında kısa bir genel bakış:

• Getters, bir niteliğin değerini alır.
• Setters, bir niteliğin nasıl değiştirileceğini tanımlar ve genellikle ayarlanan değerin geçerli veya anlamlı olduğundan emin olmak için mantık içerir.

Getters ve Setters’da Doğrulamalar: Destekleyen Görüş

Veri doğrulamalarını doğrudan setters içinde uygulamak, veri bütünlüğünü korumak için yaygın kabul görmüş bir uygulamadır. Bu yaklaşımın faydalı olduğu bazı nedenler şunlardır:

1. Merkezi Doğrulama Mantığı

Doğrulama mantığını setter içinde yerleştirerek, veriler her değiştirildiğinde tutarlı bir şekilde uygulanmasını sağlarsınız. Örneğin:

• Eğer bir sayının 1 ile 100 arasında olması gerekiyorsa, bu kontrolü setter içinde ekleyin.
• Bu, geçersiz durumların önlenmesine ve kodunuzda dağınık bir şekilde bulunan tekrar eden doğrulama mantıklarının engellenmesine yardımcı olur.

2. Hata Yönetimi

Veri doğrulama kriterlerini karşılamıyorsa, setter içinde bir istisna fırlatabilirsiniz. Bu, setter’ı çağıran kodun uygun şekilde yanıt vermesine ve sağlamlığı artırmasına yardımcı olur, beklenmedik davranışları azaltır.

• Örnek: Eğer setter’a 150 değeri geçerse, bir istisna fırlatır ve geçersiz durumu önlersiniz.

3. Okunabilirlik ve Bakım Kolaylığı

Tüm doğrulama mantığı getter ve setter yöntemlerinde kapsüllenmiş olduğunda, kodun okunabilirliği ve bakımı daha kolay hale gelir. Diğer geliştiriciler (veya gelecekte kendiniz) sınıf niteliklerine uygulanan kısıtlamaları, tüm kod tabanını araştırmadan anlayabilir.

Performans Düşünceleri

Birçok insan doğrulama mantığını getters ve setters içinde yerleştirmeyi tercih ederken, bazıları bunun aleyhinde performans nedenleriyle tartışmaktadır. Ünlü bilgisayar bilimcisi Donald Knuth’un dikkat çeken bir sözü akla geliyor:

“Küçük verimlilikleri unutmalıyız, yani yüzde 97 oranında: erken optimizasyon tüm kötülüklerin kaynağıdır.”

Optimizasyon Argümanı

• Çok sayıda kontrol uygulanması performans yüküne neden olabilir.
• Bazı geliştiriciler, tekrar eden veri güncellemeleri (örneğin, veritabanı işlemleri gibi) sırasında doğrulamaları başka yerlerde, özellikle de hıza odaklanarak ele almayı önermektedir.

Ancak, bu performans endişeleri kod bütünlüğü ile karşılaştırılmalıdır. Geçersiz durumların önlenmesi, genellikle küçük performans optimizasyonlarından daha önceliklidir.

Sonuç: Denge Bulma

Getters ve setters içinde doğrulama uygulama konusunda, veri bütünlüğünü korumanın ve geçersiz durum hatalarını en aza indirmenin avantajları, tipik kullanım senaryolarında potansiyel performans sorunlarının çok daha üzerindedir. Setters içinde doğrulama yapma alışkanlığı edinmek, daha öngörülebilir ve güvenilir kod oluşturmanıza yardımcı olur.

Yani, bir sonraki sefer doğrulama mantığınızı nereye yerleştireceğinizi düşündüğünüzde, bu durumun kod kaliteniz üzerinde yaratabileceği etkileri unutmayın ve dikkatlice seçin! Doğru veri girdilerini sağlamak, yazılım geliştirmede her zaman bir öncelik olmalıdır.